ช็อคตาแตก!! ชีวิตพลิกฝัน!! เมื่อชายหนุ่มแต่งตัวธรรมดามากินก๋วยเตี๋ยวของเธอทุกวัน วันนึงเขาเดินมาขอเธอแต่งงาน จึงได้รู้ความจริงบางอย่างจนกลายเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิต!!!

เพื่อที่จะเลี้ยงดูแม่ที่ป่วยหนักและส่งเสียน้องชายที่กำลังเรียนมหาวิทยาลัย ฉันก็เลยต้องมาขายก๋วยเตี๋ยว ร้านฉันก็ง่ายๆ รถเข็นหนึ่งคัน กับโต๊ะ 2-3 ตัว เข็นไปถึงที่ไหนก็ขายได้ บางวันขายดีก็ได้ 1,000 – 1,500 บาท ถ้าแย่ๆก็อาจจะขาดทุน ที่แย่ที่สุดคือเวลาเจอเทศกิจ ก็ต้องเข็นรถวิ่งกันหัวซุกหัวซุน แต่ใครจะรู้ว่าผู้หญิงจนๆแบบฉันวันนึงจะเจอเจ้าชาย

เขามากินก๋วยเตี๋ยวร้านฉันเป็นประจำ แล้วก็จะสั่งเมนูที่ถูกที่สุดด้วย บางทีเราก็คุยกันบ้าง ส่วนใหญ่เขาก็จะถามฉันว่าวันนี้ขายดีมั้ย เขาแต่งตัวธรรมดา เวลามากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านก็จะเดินมา ดูไม่ออกเลยว่าเป็นคนมีเงิน แถมเขายังทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาจนด้วย จนจนต้องมากินก๋วยเตี๋ยวถูกๆทุกวัน

วันหนึ่งเขาถามฉันว่า มีแฟนมั้ย ฉันตอบไปว่า : “ฉันจนขนาดนี้ แถมมีแม่ที่ป่วยต้องดูแล ไหนจะน้องที่กำลังเรียนต้องส่งเสีย ผู้ชายที่ไหนจะกล้ามาจีบ”

เขาบอกว่า: ผมกล้า……แล้วบทสนทนาของเราก็จบอยู่ตรงนั้น ฉันไม่ได้ตอบรับอะไร แต่นับตั้งแต่วันนั้นทุกวันตอนเย็นหกโมง เขาจะมาช่วยฉันที่ร้านไม่เคยขาด จนวันแห่งความรักปี 2013 เลยหกโมงมาแล้วเขาก็ยังไม่มา ‘เขาอาจจะมีนัด’ ฉันคิด แล้วก็แอบน้อยใจเล็กๆ แล้วเขาก็โผล่มาตอน 2 ทุ่มพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่ แล้วก็ขอฉันเป็นแฟน เราเริ่มคบกันตั้งแต่วันนั้น ผ่านไปหลายเดือนเขาก็ชวนไปไหว้พ่อแม่เขา แต่ฉันก็ผัดผ่อนเรื่อยมา จนผ่านมาเกือบปี แม่ฉันก็อาการดีขึ้นมาก ก็เลยได้โอกาสไปสวัสดีพ่อแม่เขา เมื่อไปถึงประตูบ้านฉันก็ต้องตะลึง บ้านเขาใหญ่แบบคนมีอันจะกิน ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเขา แล้วก็ไม่ควรดึงดันกับรักที่เป็นไปไม่ได้ แต่เขาขอโอกาสให้เขาสักครั้ง หลังจากไปพบพ่อแม่เขา ท่านก็เอ็นดูฉันมาก ต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี แล้วฉันถึงได้รู้ว่าจริงๆแล้วฉันเคยเจอพ่อของเขามาก่อนแล้วตอนปี 2012

ท่านเป็นโรคคนแก่ความจำเสื่อม บางทีก็จำได้ทุกอย่างแต่บางทีก็งงๆจำอะไรไม่ได้เลย วันหนึ่งในปี 2012 ท่านเดินหลงทางไปแถวร้านฉัน เมื่อเห็นแขกลุกขึ้นแล้วมีก๋วยเตี๋ยวเหลือท่านก็เลยนั่งลงกิน ท่านว่าฉันไม่เพียงแต่ไม่ไล่ท่าน ยังเอาก๋วยเตี๋ยวชามนั้นไปเททิ้ง แล้วก็ทำชามใหม่มาให้ หลังกินเสร็จท่านไม่ไปไหน พอถามแล้วรู้ว่าท่านหลงทาง ก็พาไปส่งสถานีตำรวจ พอท่านกลับไปบ้านก็เล่าเรื่องนี้ให้ลูกและภรรยาฟังนี่เป็นเรื่องธรรมดาๆที่ควรทำไม่ใช่หรอ แต่มันกลับเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตฉัน สามีฉันแวะมาที่ร้านเพื่อกินก๋วยเตี๋ยว และหาโอกาสมอบเงินเพื่อเป็นสินน้ำใจให้ฉัน แต่เขากลับรู้สึกว่าก๋วยเตี๋ยวร้านฉันยิ่งกินยิ่งอร่อย
ปัจจุบันนี้สามีช่วยเปิดร้านให้ฉัน ฉันมีอาชีพเป็นหลักแหล่ง พ่อแม่สามีเอ็นดู น้องชายก็เรียนจบแล้ว และฉันเองก็ตั้งท้อง ชีวิตที่แสนสุขของฉันได้เริ่มขึ้นแล้ว ที่ผ่านมาไม่ว่าจะขมขื่นสักแค่ไหน ก็ช่างมัน