สุดเวทนา!! ยายเดินไม่ได้ เวลาหิวหมาก ก็จะคลานออกไปหน้าบ้าน "เรียกให้คนช่วยเหลือ" ไม่มีแม้แต่ยารักษาโรค วิงวอนช่วยเหลื่อทั้งน้ำตา!? (ชมคลิป)

อย่าเพิ่งเลื่อนพ้นโพสนี้เลยอยากให้อ่านดูสักนิด(ฟังวีดีโอให้จบน้ะแกหน้าสงสารมาก. ยายแกชื่อจิต แกเดินไม่ได้เวลาแกจะไปไหนก็นั่งยองแล้วถดไป เวลาต้องการปลาให้แมวก็จะถดมานั่งข้างถนนหน้าบ้าน ใต้ผ้าถุงของแกเปียกเพราะหน้าบ้านเป็นแอ่งน้ำ เพื่อมาคอยกวักให้ผู้มีใจบุญช่วยเหลือแก มีคนช่วยเหลือบ้าง ไม่ช่วยบ้าง บางครั้งไม่มีหมากกินแกก็ถดแบบนั้นเป็นระยะทาง1-2กิโล เพื่อไปหาหมาก หากมีคนแวะรับแกก็ไม่ค่อยเหนื่อย หากไม่มีใครแวะรับแกก็ถดไปจนถึงจุดหมาย พอแกกลับมาถึงบ้าน แกจะนอนไม่หลับเพราะเข็ดไปทั้งตัว ตอนนี้แกเจ็บหัวเข่ามาก แต่เราก็ไม่รู้จะช่วยยังไง แกอยู่บ้านที่ทางไฟฟ้ายกให้ อาศัยอยู่กับแมว4ตัว แกมีลูกสาวบุญธรรมตอนนี้ได้สามีไปอยู่กับสามีแต่ไม่รุ้ว่าไปอยู่ไหน หายไปนานมากแล้ว แกคอยหาทุกวัน แกนั่งร้อง แกไม่มีเงิน ไม่มีไฟฟ้าใช้ ไม่มียารักษา. (แต่ผู้ใหญ่บ้านและที่ร้านค้าหมู่บ้านคอยช่วยเหลืออยู่บ้าง ให้ข้าวสารบ้าง ให้แก๊สบ้าง ให้ปลาบ้าง) แต่เหมือนที่ไปหาแกเมื่อวานข้าวสารใกล้จะหมด วันนี้ไปรับแกไปส่งบ้านผู้ใหญ่ เขาก็บอกจะเอาข้าวสารมาให้ ก็ขอขอบพระคุณจากใจ แต่บางวันแกกินข้าวกับน้ำปลา กินข้าวผัดกับน้ำปลา แกไม่สามารถยืนได้ มือข้างนึงก็ใช้งานไม่ค่อยได้

#ตอนนี้ก็ช่วยแกอยู่บ้างช่วยซื้อปลา,ให้เงินบ้าง. แต่ตอนนี้เราก็ส่งตัวเองเรียน บางครั้งคงไม่มีเงินมากพอที่จะดูแลแก ฝากใครผ่านไปผ่านมา มาช่วยแกบ้าง หรือ หาใครติดต่อหน่วยงานได้ รบกวนฝากแจ้งให้หน่อยน่ะค่ะ แกหน้าสงสาร ยายแกเป้นคนพูดเก่ง สิ่งที่ต้องการก็คือไฟฟ้า หม้อหุงข้าว และปลาทูสำหรับให้แมว และแกก็กินด้วย หรือกับข้าว และที่สำคัญคือยารักษา แกเจ้บหัวเข่า ใครส่งใสอะไรอนุญาติให้อินบ้อคเข้ามาถามได้น่ะค่ะ

พิกัด ม.4 ต.พะแสง อ.บ้านตาขุน จ.สุราษฎร์ธานี บ้านแกอยู่ใต้สายไฟใหญ่ เข้าทางปากทางบ่อนไก่พะแสงประมาณไม่เกิน1กิโลค่ะ
(ถ้าขึ้นเขื่อนรัชชประภาอยู่ทางซ้ายมือน่ะค่ะ มีป้ายเข้าปากทางเขียนว่า แบมบูจังเกิ้ลรีสอร์ท และบ้านทอฝันรีสอร์ท)
1แชร์มีค่าน่ะค่ะ

ที่มา:http://www.siamdrama.com/view-4647.html